|
- 074 - 1360, 12 II (Wrocław) indicione XIII, II Id. Februarii Henryk syn nieżyjącego Piotra z Wrocławia (Henricus quondam Petri de Wratislauia) i Jan syn nieżyjącego Guntera z Nysy (Johannes quondam Guntheri de Nysa), notariusze publiczni, stwierdzają, że w ich obecności Beldo z Prószkowa k. Opola kanonik wrocławski (Wratislauiensis), syndyk i prokurator kapituły wrocławskiej (Wrat[islauiensis]) przedstawił dokument, który brzmi: iż w obecności Jana Conoplatha (Johannes Conoplath) i Henryka syna nieżyjącego Piotra z Wrocławia (Henricus quondam Petri da Wratislauia) tenże Beldo z Prószkowa k. Opola prokurator Dytmara prepozyta erfurckiego (Dytmarus . . . Erfordensis, Niemcy), Mikołaja de Schellindorph (Nicolaus) kantora głogowskiego (Glogouiensis), Jakuba Augustini archidiakona legnickiego (Jacobus ... Legnicensis), Wawrzyńca Hartlibi (Laurencius), Piotra z Gostynia k. Poznania (Petrus de Gostina), Jana z Lubeki (Johannes de Lubek, Niemcy), Ottona z Brna (Otto de Brunna, Czechy), Filipa Marschalci (Philippus), Klemensa z Wiązowa k. Strzelina (Clemens de Wansow), Jana Brunnonis (Johannes), Czamboria z Pogorzeli k. Brzegu (Czamboris de Pogrella) - kanoników wrocławskich (Wratislauienses), zaprotestował przeciw zajęciu siłą wskutek najazdu przez Bolka II księcia świdnickiego (Bolco dux Swydnicensis) miasta Grodkowa (Grotkow) oraz twierdził, iż Żelazna k. Grodkowa (Meristow), Więcemierzyce k. Grodkowa (Winthmericz), Krasna Góra k. Niemodlina (Sunneberg) i Kopice k. Grodkowa (Coppicz) wraz z przyległościami zostały nadane kapitule wrocławskiej w lenno przez Karola IV cesarza (Karolus Romanorum imperator et Boemie rex). Beldo z Prószkowa k. Opola oznajmił również, iż jeśli w ciągu miesiąca Bolko II nie wycofa wojska z Grodkowa, to za wiedzą biskupa wrocławskiego i Stolicy Apostolskiej na księcia i jego wojsko zostanie rzucona ekskomunika, a na podległe mu księstwo interdykt. Świadkowie: Mikołaj Baran (Nicolaus), Jan Pegow (Johannes), Mikołaj Ryk (Nicolaus) - altarzyści i wikariusze kościoła wrocławskiego (Wrat[islauienses]) oraz Henryk syn nieżyjącego Piotra i Jan syn nieżyjącego Guntera z Nysy (Johannes quondam Guntheri de Nysa) - klerycy diecezji wrocławskiej (Wrat(islauienses]) i notariusze publiczni, którzy sporządzili niniejszy instrument. Oryg.: łac., AA Wrocław, sygn. Y 3. Uniwersytet Wrocławski - Centrum Badań Śląskoznawczych i Bohemistycznych - Wrocław - Warszawa - Regesty Śląskie t. V - 1360 - Opracowała: Janina Gilewska-Dubis
Zamknij dokument |
